نسب امامزاده ابوالحسن با چهار واسطه به امام جعفرصادق (علیه السلام) می رسد: ابوالحسن بن علی بن الحسین بن عیسی بن محمدبن علی العریض ابن الامام جعفر بن محمدالصادق که در زیارتنامه امامزاده نیز به آن اشاره گردیده است.
وی سیدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. کرامات بسیاری از مزار کثیرالبرکاتش ظاهر شد و بسیاری از علما و بزرگان ارادت خاص به این بارگاه داشته و دارند.
از مرحوم ملاعلی کنی (رحمت الله علیه) منقول است که می فرمود: «من به ریاست و ثروت در تهران نرسیدم. مگر به مداومت بر زیارت آن بزرگوار».
همچنین مشابه نقل از آخوند ملامحمد مجتهد اندرمانی (رحمة الله علیه)، که از مشاهیر علمای ری، مدرس مدرسه مروی و دارای مقام عظیم و صاحب نفوذ بود، حکایت شده است: «به ریاست دینی و دنیوی نرسیدم، مگر به واسطه مداومت بر زیارت ابوالحسن اندرمان ری.»
از نخستین عالم انساب که از سکونت وی در شهر ری سخن به میان آورد، ابواسماعیل ابراهیم طباطبا است که می نویسد: «در شهرری علی بن ... علی العریضی سکونت داشت و دارای فرزندانی به اسامی حمزه، ابوعبدالهد حسن ملقب به همیرجه، علی و ابوجعفر محمد، عیسی و محمد بود».
بنابراین سیدابوالحسن علی، صاحب شش فرزند بوده است. ابن طباطبا جمع زیادی از برادرزادگان و عموزادگان سیدابوالحسن علی را ساکن شهر ری می داند که تعدادشان بالغ بر بیست تن می رسد، این با عدد فرزندانشان به چهل تن افزایش می یابد. قبور جمعی از این بزرگان در شهرری و نواحی آن زیارتگاه دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) است .
